ÇİLLER HÜKÜMETİNİN ZOR GÜNLERİ

1 KASIM 1993

Ülkemiz bir yandan pahalılık ve işsizlik ile diğer yandan ise Güney-Doğu da süren savaşla bir açmaz içinde kıvranıyor. Hükümet ise olayların seyircisi konumunda bulunuyor.

Güney-Doğu da her önemli olaydan sonra aynı şeyler söyleniyor. ‘Eşkıyanın belini kırdık, bu onların son saldırısı, güçsüzlüğünü örtmek için intihar saldırılar düzenliyorlar’ gibi açıklamalar yapılarak, arkasından ‘Türk devleti güçlüdür, eşkıyanın hakkından gelecektir’ deniliyor. Eski tarihli gazetelere baktığımızda aynı sözleri görmek mümkün.

PKK, ‘üç-beş eşkıya’ ile başladığı yoluna devam ediyor. Bu tür açıklamalar PKK yok etmekten çok onun daha da güçlenmesine neden oluyor. PKK emir veriyor gazete dağıtımı durduruluyor ve çalışanları işlerini bırakıyor. PKK emir veriyor, tüm siyasi parti şubeleri açılmıyor. Terör ise ilçe merkezinde bir generali öldürecek boyutlara varıyor. Yol kesmeler, köy, kasaba, ilçe baskınları her gününün ‘normal’ olayları haline geliyor.

Güneydoğu da Türk’lerde Kürt’lerde büyük bir gerilim içinde yaşıyor. Terör potansiyel bir tehdit olarak diğer bölgelerde de belirginleşmeye başlıyor.

‘Asarız, keseriz’ nutuklarıyla bu savaşın sona ermeyeceği gerçeği yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Hükümet Güneydoğu sorununu TSK’lerine bırakmaktan vazgeçerek, ciddi, demokratik, barışçı çözümler bulmak zorunda. Tüm partiler milli mütabakata varılacaksa barışçı çözümler için varılmalı. Yoksa şimdiye kadar askeri önlemlerle sorun çözülmeye çalışılmış ve tüm partiler askerlere gerekli desteği vermişlerdi.

Savaş durumunun tüm ülkeye neden olduğu, demokratik hakların askıya alınması, işsizlik, pahalılık ve psikolojik sıkıntı olarak tüm ülkeye yansıyor.

Çok güvendiği ABD gezisinden de eli boş dönen Çiller, birkaç bakanın yerini değiştirmekle hükümete yönelik tepkileri yatıştırmaya çalışıyor. Oysa,ülkemiz için güçlü, ABD’nin isteklerinin geri çevirecek, çekiç güçü ve Irak’ a uygulanan anlamsız ambargoyu kaldıracak, Güney-Doğu sorununda askeri çözümler yerine bir hükümete gereksinim var.

Tansu Çiller hükümeti savaşın, pahalılığın, işsizliğin, memur ve işçi eylemlerinin içinde, olayları kendi akışına bırakarak ülkeyi kendi yönetiyormuş gibi görünmekten başka hiçbir şey yapmıyor.

Halkımız, sorunları çözmede bu hükümete güveni kalmamıştır.
1 KASIM 1993